بزرگترین و خطرناکترین دشمن یک کوهنورد غرور و تکبر است

احترام و بزرگداشت پیشکسوتان در تمامی رشته های ورزشی از جمله کوهنوردی از اصول مسلم اخلاقی است و تمامی کوهنوردان ملزم به رعایت آن هستند.کوهنورد واقعی کوه را میدان مسابقه نمی داند و با او به ستیز بر نمی خیزد بلکه آن را چون دوستی بی نهایت مهربان می بیند که سفره نعمات خودرا بی دریغ در برابر همه انسانها گشوده است آنگاه که بر فراز قله ها می ایستید غرور ضعف را از درون خود دور کنید و از خداوند همه کوههای عالم که رخصت نیل به چنین لحظه ای را به شما ارزانی داشته سپاسگزار باشیم اگر به جای نوشیدن یک جرعه آب طبق قراره گروهی که با کمبود آب مواجه است دو جرعه یا بیشتر نوشیدی مطمئن باشید که تا رسیدن به نقطه کمال و قرارگرفتن در زمره کوهنوردان واقعی فاصله زیادی دارید و در این مسیر تلاش و زمان بسیار نیازمند است بعد از اتمام برنامه و رسیدن به منزل تمام اعمال خود را مرور کنیم و بدون تعارف به تجزیه و تحلیل خود بپردازیم و نقاط قوت و ضعف خود را بسنجیم این عمل بعد از مدتی ما را کوهنورد کامل تری و مصمم تر در نیل به اهداف خواهد ساخت سکوت و آرامش شب کوه و پناهگاه را با صحبت و فریاد بر هم نزنیم شایددر نزدیکی شما کوهنوردان دیگری نیز باشند که به امید صعود روز بعد ، زودهنگام به خواب رفته باشند . در کوه هرگز کسی برتری و الویتی در شان و مقام نسبت به دیگران ندارد وتنها میزان برخورداری از اخلاق و منش والای کوهنوردی است که افراد را ممتاز و قابل تقدیر می سازد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *