تا کنون چند بار دماوند ، علم کوه ، سبلان و دیگر قله های تاپ کشور را صعود کرده ای یا بر روی چند تا قله ۷ هزاری یا ۸ هزاری تلاش کرده ای؟ بلکه از او بپرسید :
چقدر توانسته ای اخلاق و منش کوه را در روابط اجتماعی و زندگی ات پیاده کنی؟
از زمانی که کوهنورد شده ای ، آیا گفتار و رفتارت با دیگران بهتر شده؟
آیا عظمت کوهستان توانسته اثری بر روی غرورت بگذارد؟
آیا کوهستان در میزان از خود گذشتگی ، سخاوت و بزرگ منشی ات تاثیری گذاشته؟
چقدر بر روی تکبر و منیتت پا گذاشته ای؟ میزان منم منم کردن هایت کم شده یا بیشتر؟
از آنجایی که در مقابل زیبایی ، بزرگی و قدرت طبیعت هیچ هستیم ، چقدر می توانی جلوی خودنمایی و خود برتر بینی ات را بگیری؟
رفتارت در مقابل انسان های ضعیف چطور شده؟ آیا خود را همچنان برتر و بهتر می بینی؟
در کوهنوردی دنبال این نباشیم تا کاری را انجام دهیم که هیچکس تاکنون انجام نداده یا کمتر انجام شده ؛ بلکه دنبال انجام کاری باشیم که خودمان تاکنون انجام نداده ایم.
شاید هیچ ورزشی به اندازه کوهنوردی «انسان ساز» نباشد
